Ενα παραδοσικό ποιήμα (ίσως πρόκειτε για παλαιά κάλαντα) που μου έλεγε η γιαγιά μου για τα Θεοφάνεια λέει
Λοιπόν περικαλούμαστε
Αν ίσως κι αν κοιμάστε
Με προθυμιά ξυπνήσετε
Και μένα αφουγκράστε.
Μηνύματα χαρμόσυνα
Ήρθαμε να σας πούμε
Πως ο Χριστός βαφτίζετε
Σήμερα να χαρούμε
Αυτή δεν είναι εορτή
Ωσάν την περασμένη
είναι μεγάλη και φρικτή
και δοξολογισμένη.
Γιατί ειν’ τα Θεοφάνια
Ανθρώπου σωτηρία
Που καταδέχτει ο Χριστός
Χωρίς να έχει χρεία.
Στην Γαλιλαία ήτανε
Κι ήρθε στον Ιορδάνη
Να παραλάβει βάφτισμα
Από των Ιωάννη.
‘’Κάνε το γρηγορότερο
προφήτη Ιωάννη
και βάφτισε με γρήγορα
η κορυφή μου άπτει’’
‘’Εγώ είμαι δούλος σου Χριστέ
και πως να σε βαφτίσω
την άχραντο σου κεφαλή
πως ημπορώ ν’ αγγίξω
Τα χέρια μου να μην καούν
και σαν κερί αναλύσουν
Την Άγια σου κεφαλή
Σα θα την ακουμπήσουν;
Άπλωσε ο Πρόδρομος
Το δεξιό του χέρι.
Θαύμα μεγάλο έγινε
στην γη στην οικουμένη.
Ο ουρανός εσχήστηκε
και βγήκε περιστέρι
[;;;]
Που Άγιο Πνεύμα ήτανε
Δια να μαρτυρήσει
Πως ο Χριστός βαφτίζετε
Σ’ Ανατολή και Δύση.
Οι θάλασσες οι ποταμοί
Απ’ την χαρά τους τρέμον
Και άλλοι απ’ την τρομάρα τους
Αστράφτανε και φεύγαν.
Κι ακόμα ως τα σήμερα
Οι ναύτες το κρατούνε
Να βαφτιστούνε τα νερά
στο πέλαγος να βγούνε
Φοινίκια , ξεροτήγανα
καμπόσα λεπτοκάρυα
μια μπότσα με γλυκό κρασί
να πιουν τα παλικάρια.
